Nathalie Duivenvoorden (1988) won in 2015 de Van Vlissingen Art Foundation Prijs. Met een fascinatie voor Scandinavië besloot Nathalie met haar vriend voor zes weken af te reizen naar Noorwegen voor haar inspiratie trip.
Onderdeel van de Inspiration serie, het boek met haar werk getiteld Nathalie Duivenvoorden in Tromsø, is geschreven door Michiel Didier en uitgegeven door Waanders. Het werk van Nathalie was van 10 september tot en met 4 oktober 2015 te zien in het Rijksmuseum. Later exposeerde Nathalie bij A Gallery Named Sue in Den Haag.
Nathalie Duivenvoorden maakt tekeningen van landschappen. Dat doet ze met heel scherp geslepen kleurpotlood. Haar werk is daardoor zeer intens van kleur. Licht speelt een belangrijke rol in haar werk.
In haar werk onderzoekt Nathalie de concepten ‘natuur’ en ‘cultuur’. Ze gelooft dat wij tegenwoordig een romantisch beeld hebben ten opzichte van de natuur. Natuur wordt als iets puurs gezien, een plek waar je graag bent, maar er tegelijkertijd buiten staat. Door de mens buiten de natuur te plaatsen, lijkt het alsof de mens de natuur kan beheersen. In zekere zin is dat ook zo, maar deze houding plaatst hem buiten het complexe web van ecosystemen. De huidige klimaatproblemen zijn hiervan een van de meest extreme gevolgen.
Nathalie gaat op zoek naar plekken ‘waar van alles kan gebeuren’, dingen die je niet ziet, maar die je je als toeschouwer zelf moet voorstellen. Grofweg fotograferen levert beelden op die ‘blinde vlekken’ bevatten door onscherpte, zwarte, korrelige vlakken en vlekken. Nathalie vertaalt deze beelden met kleurpotloden, laag na laag, geconcentreerd op het licht., Alledaagse omgevingen worden zo omgevormd tot spannende, poëtische beelden met eigen verhalen. Hiermee spoort Duivenvoorden de kijker aan om zich opnieuw bewust te worden van het hedendaagse landschap.
Tijdens de reis naar Noorwegen zijn Nathalie en haar vriend met een boot naar de Noordkaap gevaren (een tocht van maar liefst 12 uur!), de plek om het Noorderlicht op zijn best te zien als het donker is.
“Uiteindelijk hebben we het allermooiste Noorderlicht in de stad gezien. Ik verwachtte ook dat het Noorderlicht geluid zou maken, omdat de lichtbundels trillen. Maar het was helemaal stil. Deze momenten hebben grote invloed gehad op mijn tekeningen en op de beslissing om naar Noord-Europa te verhuizen,” zei ze.
Het licht, of eigenlijk de afwezigheid ervan is Nathalie het meest bijgebleven van de reis naar Tromsø. Het noorderlicht is alleen te zien in de winter wanneer het een groot deel van de dag donker blijft. De lange wandelingen in het donker op zoek naar het noorderlicht waren onvergetelijk.
Nathalie: “Ik kwam met ruim 4000 foto’s terug. De reis gaf me in korte tijd heel veel nieuwe input en ik heb in mijn werk veel nieuwe dingen kunnen uitproberen. Vooral op het gebied van kleur.” Omdat de tinten en ondertonen in Noorwegen zo anders waren is Nathalie daar nog bewuster naar gaan kijken.
Nathalie: ”Tijdens de reis ben ik gek geworden op de noordelijke landen van de wereld.” Uiteindelijk heeft deze reis mede ervoor gezorgd dat Nathalie een tijd in een Scandinavisch land heeft gewoond.
Nathalie Duivenvoorden maakt tekeningen van landschappen. Dat doet ze met heel scherp geslepen kleurpotlood. Haar werk is daardoor zeer intens van kleur. Licht speelt een belangrijke rol in haar werk.
In haar werk onderzoekt Nathalie de concepten ‘natuur’ en ‘cultuur’. Ze gelooft dat wij tegenwoordig een romantisch beeld hebben ten opzichte van de natuur. Natuur wordt als iets puurs gezien, een plek waar je graag bent, maar er tegelijkertijd buiten staat. Door de mens buiten de natuur te plaatsen, lijkt het alsof de mens de natuur kan beheersen. In zekere zin is dat ook zo, maar deze houding plaatst hem buiten het complexe web van ecosystemen. De huidige klimaatproblemen zijn hiervan een van de meest extreme gevolgen.
Nathalie gaat op zoek naar plekken ‘waar van alles kan gebeuren’, dingen die je niet ziet, maar die je je als toeschouwer zelf moet voorstellen. Grofweg fotograferen levert beelden op die ‘blinde vlekken’ bevatten door onscherpte, zwarte, korrelige vlakken en vlekken. Nathalie vertaalt deze beelden met kleurpotloden, laag na laag, geconcentreerd op het licht., Alledaagse omgevingen worden zo omgevormd tot spannende, poëtische beelden met eigen verhalen. Hiermee spoort Duivenvoorden de kijker aan om zich opnieuw bewust te worden van het hedendaagse landschap.
Tijdens de reis naar Noorwegen zijn Nathalie en haar vriend met een boot naar de Noordkaap gevaren (een tocht van maar liefst 12 uur!), de plek om het Noorderlicht op zijn best te zien als het donker is.
“Uiteindelijk hebben we het allermooiste Noorderlicht in de stad gezien. Ik verwachtte ook dat het Noorderlicht geluid zou maken, omdat de lichtbundels trillen. Maar het was helemaal stil. Deze momenten hebben grote invloed gehad op mijn tekeningen en op de beslissing om naar Noord-Europa te verhuizen,” zei ze.
Het licht, of eigenlijk de afwezigheid ervan is Nathalie het meest bijgebleven van de reis naar Tromsø. Het noorderlicht is alleen te zien in de winter wanneer het een groot deel van de dag donker blijft. De lange wandelingen in het donker op zoek naar het noorderlicht waren onvergetelijk.
Nathalie: “Ik kwam met ruim 4000 foto’s terug. De reis gaf me in korte tijd heel veel nieuwe input en ik heb in mijn werk veel nieuwe dingen kunnen uitproberen. Vooral op het gebied van kleur.” Omdat de tinten en ondertonen in Noorwegen zo anders waren is Nathalie daar nog bewuster naar gaan kijken.
Nathalie: ”Tijdens de reis ben ik gek geworden op de noordelijke landen van de wereld.” Uiteindelijk heeft deze reis mede ervoor gezorgd dat Nathalie een tijd in een Scandinavisch land heeft gewoond.
