Fotograaf Scarlett Hooft Graafland (1973) won in 2012 de Van Vlissingen Art Foundation Prize. Scarlett ’s gekozen bestemming voor haar reis was de Altiplano in Bolivia. De Altiplano in de hooglanden van Bolivia is één van haar favoriete bestemmingen – een plek die ze sinds 2004 bezoekt.
Onderdeel van de Inspiration serie, het boek met haar werk getiteld, Scarlett Hooft Graafland in Altiplano, is geschreven door Alain-Paul Mallard en uitgegeven door Waanders. De tentoonstelling Scarlett Hooft Graafland in Altiplano was in 2012 te zien bij Royal Delft.
Scarlett Hooft Graafland (1973) studeerde af aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag en heeft een Master in Sculpture gehaald aan Parsons School of Design in New York. Voor haar installaties creëert ze tijdelijke sculpturen in vaak onherbergzame gebieden. Van deze sculpturen maakt ze met haar analoge camera bijzondere foto’s.
De foto’s van Scarlett Hooft Graafland zijn analoog gemaakt en worden niet bewerkt. Gedurende 10 jaar heeft ze gewerkt in de hoogvlaktes van Bolivia. Scarlett verbleef voor haar werk verschillende malen in het Inuit-dorp Igloolik in het Canadese poolgebied en rondgetrokken op het Afrikaanse eiland Madagascar. Elk van deze plaatsen en reizen worden weerspiegeld in haar werken. Voor haar kunstwerken reist Scarlett naar afgelegen gebieden waar de traditionele cultuur nog zo goed als intact is en mensen dicht op de nog ongerepte natuur leven, zoals het Canadese Noordpoolgebied, het landelijke China, het hoogland van Bolivia, Madagaskar, IJsland en Vanuatu. Samen met lokale mensen maakt ze speelse, sculpturale performances in het landschap, die ze vervolgens analoog fotografeert. Zo ontstaan magische en poëtische beelden waarin realiteit en fictie in elkaar overgaan. Vliegende bolhoeden in de woestijn, blauwgeverfde kinderen onder een afdakje, in het ijs drijvende rendiergeweien: de beeldschone foto’s prikkelen onze fantasie, maar tegelijkertijd roepen ze op vooral zuinig te zijn op onze planeet.
Scarlett reisde voor haar inspiratiereis af naar Bolivia. Scarlett: “Bolivia is voor mij een hele inspirerende plek vanwege de overweldigende natuur op de hoogvlaktes van de Altiplano. Dit roept een enorm gevoel van vrijheid op. Het is inspirerend dat de inheemse bevolking met zo veel respect omgaat met de natuur. In Bolivia is alles mogelijk.” Tijdens de reis deed ze veel inspiratie op en heeft ze veel geëxperimenteerd. Met materialen zoals kruiden van de markt, andere poeders, vuurwerk en dynamiet. Scarlett: “In de zoutvlakte heb ik veel gewerkt met grote laadwagens, weerballonnen en bolhoeden. Ik heb veel uitgeprobeerd, zoals dingen laten zweven of ontploffen. Met de elementen gewerkt. Soms lukte dingen en soms ook niet, maar door die ruimte te scheppen zijn er uiteindelijk veel goede dingen uitgekomen. Soms moet er eerst iets mislukken om op een later moment tot iets krachtigers te komen.”
Door de surrealistische landschappen in Bolivia met de knalblauwe luchten erboven waan je je, volgens Scarlett, in de schilderijen van Magritte. Scarlett: “En door de uitgestrektheid en de totale vrijheid die je voelt, krijg je het idee dat daar alles mogelijk is.” De eindeloze, bijna verblindend witte zoutwoestijn Salar de Uyuni lijkt op een enorm vel blanco tekenpapier en dat geeft Scarlett inspiratie. Deze inspiratie vind je vooral terug in de manier van werken van Scarlett.
In Bolivia ging Scarlett voor een lange periode op stap met een groep Boliviaanse mannen in een auto waar ze meerdere malen ook in sliepen. Scarlett kende de mannen niet, maar toch gingen ze met haar mee en vertrouwde ze elkaar. In een grote stad gebeurt dat minder snel en dat maakt zo’n reis voor Scarlett extra bijzonder.
De toekenning van de van Vlissingen Art Foundation Prijs heeft Scarlett veel positieve publiciteit gegeven. Scarlett: “Dit is erg fijn en belangrijk om het werk weer een stap verder te brengen. En wat ik nu vaker doe is het ontstaansproces van sommige werken te laten zien, meestal in de vorm van video.”
Op het moment gaat het goed met Scarlett: “Ik ben bezig met het voorbereiden van een tentoonstelling in Istanbul in 2024, waarbij ik veel werk ga laten zien wat ik in Turkije aan het maken ben. Net als destijds in Bolivia heb ik in Turkije nu ook een groepje mensen gevonden waar ik mee werk en rondreis door het land, in dit geval zijn het circusartiesten. Zo veel vrijheid als ik in Bolivia had heb ik nu niet, maar het is een mooie ervaring om dit werk te kunnen maken. Verder bereid ik mij voor op mijn tentoonstelling in het Panorama Mesdag Museum. En in maart 2024 laat ik werk zien in de New York Public Library.”
Scarlett Hooft Graafland (1973) studeerde af aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag en heeft een Master in Sculpture gehaald aan Parsons School of Design in New York. Voor haar installaties creëert ze tijdelijke sculpturen in vaak onherbergzame gebieden. Van deze sculpturen maakt ze met haar analoge camera bijzondere foto’s.
De foto’s van Scarlett Hooft Graafland zijn analoog gemaakt en worden niet bewerkt. Gedurende 10 jaar heeft ze gewerkt in de hoogvlaktes van Bolivia. Scarlett verbleef voor haar werk verschillende malen in het Inuit-dorp Igloolik in het Canadese poolgebied en rondgetrokken op het Afrikaanse eiland Madagascar. Elk van deze plaatsen en reizen worden weerspiegeld in haar werken. Voor haar kunstwerken reist Scarlett naar afgelegen gebieden waar de traditionele cultuur nog zo goed als intact is en mensen dicht op de nog ongerepte natuur leven, zoals het Canadese Noordpoolgebied, het landelijke China, het hoogland van Bolivia, Madagaskar, IJsland en Vanuatu. Samen met lokale mensen maakt ze speelse, sculpturale performances in het landschap, die ze vervolgens analoog fotografeert. Zo ontstaan magische en poëtische beelden waarin realiteit en fictie in elkaar overgaan. Vliegende bolhoeden in de woestijn, blauwgeverfde kinderen onder een afdakje, in het ijs drijvende rendiergeweien: de beeldschone foto’s prikkelen onze fantasie, maar tegelijkertijd roepen ze op vooral zuinig te zijn op onze planeet.
Scarlett reisde voor haar inspiratiereis af naar Bolivia. Scarlett: “Bolivia is voor mij een hele inspirerende plek vanwege de overweldigende natuur op de hoogvlaktes van de Altiplano. Dit roept een enorm gevoel van vrijheid op. Het is inspirerend dat de inheemse bevolking met zo veel respect omgaat met de natuur. In Bolivia is alles mogelijk.” Tijdens de reis deed ze veel inspiratie op en heeft ze veel geëxperimenteerd. Met materialen zoals kruiden van de markt, andere poeders, vuurwerk en dynamiet. Scarlett: “In de zoutvlakte heb ik veel gewerkt met grote laadwagens, weerballonnen en bolhoeden. Ik heb veel uitgeprobeerd, zoals dingen laten zweven of ontploffen. Met de elementen gewerkt. Soms lukte dingen en soms ook niet, maar door die ruimte te scheppen zijn er uiteindelijk veel goede dingen uitgekomen. Soms moet er eerst iets mislukken om op een later moment tot iets krachtigers te komen.”
Door de surrealistische landschappen in Bolivia met de knalblauwe luchten erboven waan je je, volgens Scarlett, in de schilderijen van Magritte. Scarlett: “En door de uitgestrektheid en de totale vrijheid die je voelt, krijg je het idee dat daar alles mogelijk is.” De eindeloze, bijna verblindend witte zoutwoestijn Salar de Uyuni lijkt op een enorm vel blanco tekenpapier en dat geeft Scarlett inspiratie. Deze inspiratie vind je vooral terug in de manier van werken van Scarlett.
In Bolivia ging Scarlett voor een lange periode op stap met een groep Boliviaanse mannen in een auto waar ze meerdere malen ook in sliepen. Scarlett kende de mannen niet, maar toch gingen ze met haar mee en vertrouwde ze elkaar. In een grote stad gebeurt dat minder snel en dat maakt zo’n reis voor Scarlett extra bijzonder.
De toekenning van de van Vlissingen Art Foundation Prijs heeft Scarlett veel positieve publiciteit gegeven. Scarlett: “Dit is erg fijn en belangrijk om het werk weer een stap verder te brengen. En wat ik nu vaker doe is het ontstaansproces van sommige werken te laten zien, meestal in de vorm van video.”
Op het moment gaat het goed met Scarlett: “Ik ben bezig met het voorbereiden van een tentoonstelling in Istanbul in 2024, waarbij ik veel werk ga laten zien wat ik in Turkije aan het maken ben. Net als destijds in Bolivia heb ik in Turkije nu ook een groepje mensen gevonden waar ik mee werk en rondreis door het land, in dit geval zijn het circusartiesten. Zo veel vrijheid als ik in Bolivia had heb ik nu niet, maar het is een mooie ervaring om dit werk te kunnen maken. Verder bereid ik mij voor op mijn tentoonstelling in het Panorama Mesdag Museum. En in maart 2024 laat ik werk zien in de New York Public Library.”
